bana ismail de > başka > nurullah ve teyze çocuğu

müzik   

Televizyonu açmış, uzatmış ayaklarını kanepeye pek heyecansız bir film izlemekte. İzlemek için izler aslında yoksa işi olmaz böyle filmlerle. Neyse ki annesi yetişti imdadına “uzatma ayaklarını kanepeye. Kalk hadi! Oraları temizlicem” şöyle bir kafa kaldırıyor horoza benzer. “ Evde rahat da yok. İyi para ver” tam horoz şu Nurullah. Ama ne yaparsın annesi de horoz olsun diye yetiştirmiş. Kümeste de işler böyle. Nurullah da kendi kümesinin horozu olma derdinde. Annesinden aldığı 5 TL ile selamsız sabahsız vurup kapıyı çıkar. Sonra karı-koca “Bu çocuk sana çekmiş” düşerler davasına. Onlar bunu tartışsın Nurullah rahatı yerinde kız peşinde. Caddede iki volta atar şöyle bir endamını gösterir. Ama ne endam! Tanımayan yok caddede, esnafın elinde büyümüş bu. İsmini, kulağına üfleyen imam bile o zamandan beri 5 vakit yanında. Evdekiler okutmadığından değil. Camiye gitmekten okuyamamış. İmanın şartları, caminin şartları pek umursamazdı. Namaz çıkışı lokma yer cemaatten para alırdı. İmanın şartları; allaha iman, meleğe iman, paraya iman. Para kesilince imanda bitti tabi. Nefsi zayıflayan Nurullah da internette sörfe düşer. Suç parayı kesen cemaatte. 5 TL’nin üçü sörfe ikisi çaya gider. Çay bitene kadar eve uğramaz. Çok dendi ona aile büyüklerince “olum çayını evinde içsene” dinletemediler ki. Babasının “Adam olsun” diye sokmadığı iş kalmadı. Nurullah da altta kalır mı? Bütün işlerde üstün hizmet sergileyerek hemen aldı Hayat Üniversitesi’nden diplomayı. 19 yaşında mezun bir asker adayıydı artık. Selamsız sabahsız çıktığı evin hayalini kuracaktı 18 ay. Dayısı var bir tane ukala “Hele bir askerlik bitsin” der durur buna. Bu gazı alan Nurullah, caddede yürürken teyze oğlunu görür. “Cumhur abi! Nabayon ya. Uzun zamandır gözükmüyon. Gel iki laflayak şöyle” insanları işinden gücünden eder böylesi işte. Cumhur, sessiz sakin memur olup evlenecek bir adam. “Napayım işte iş güç. Evraklar var da bizim onu götürüvercem belediyeye. Sen ne yapıyon” bir sorar bin cevap alır Cumhur. “Abi ne yapayım kız bekliyom. Gelcek şimdik. Beleyon mu böyle elinde pitbull bir köpek var hasta oldum ona” Kızı köpek için mi bekler? Yoksa köpek bahane kızı mı bekler anlamaz Cumhur, “Köpek ne alaka lan!” der. “Abi köpeği var. onla birlikte her gün gezdirir buralarda. Geçen bizim dükyanda da gördüm. Baktı bana. Konuşcam bugün. Seveyom dicem daaa işte anlayon”. Cumhur’un işi olmaz böyle şeylerle. Kızmış, köpekmiş boş şeyler. Evrak işinin yalan olduğunu anlayınca “Kızı mızı boşver. Sen ne yapacan oğlum böyle”. Dayısının gazı ile dolaştığı için hemen verir yanıtı “Askere gitçem abi. Hem peder söz verdi. Bana araba da alacak. Yazacam arkasına pederin ismini. Askerlik biter iş bulur sonra da helal sütmüş emmiş evlenirim. Hee bir de stüdyo işi var bahh. Böyle birkaç arkadaş toplanıp rap yapuyoz. Kayıt felan. Hobi diyolar ya ondan işte. Dur abi kız geliyo. Hadi görüşürük” Cumhur bakar köpekli kıza, ona koşan Nurullah’a. 5 TL’yi harcar kızla, parayı az gören kız köpeğiyle terk eder bizimkini. Eve gider kanepeye oturur ayaklarını uzatır. Annesi “Daha yeni temizledim” der. İllallah der kocasına dönüp “senin tohumun” diye çemkirir. Tohum davasından Nurullah 18 ay askerliğe çarptırılır.

iletişim | harita